airtickets

λευκα ειδη

e-table

FOLLIE FOLLIE

SUGAR FREE

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020

Σκάβε μέσα σου· μέσα σου είναι η πηγή του καλού και θα αναβλύζει πάντα αν πάντα την αναζητάς».

 Γνωρίζουμε τόσους πολλούς ανθρώπους στη ζωή μας. Όλοι τους ξεχωριστοί και μοναδικοί με βιώματα που τους οδηγούν σε ιδιαίτερα μονοπάτια. Αν παρατηρήσεις όμως υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό στους περισσότερους. Μία αντίσταση στην ενδοσκόπηση. Αναρωτιέμαι γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους.

Υπάρχει ένα πέπλο που πέφτει σχεδόν με φυσικό τρόπο και καλύπτει την αλήθεια όταν πρόκειται να ασχοληθούμε με τους εσωτερικούς μας δαίμονες. Φυσικά είναι πιο εύκολο να το αφήσουμε να μεταμορφώσει τα τέρατα σε άκακες μορφές που καθορίζουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας. Αυτό γιατί η αντιμετώπισή τους μπορεί να σημάνει την ήττα μας και αυτό είναι κάτι που θέλουμε να αποφύγουμε.

Τί κερδίζει κανείς όταν ασχολείται με το “μέσα” του και τί μπορεί να χάσει;

Σύμφωνα με τον Carl Jung: «Όποιος κοιτάει έξω, ονειρεύεται κι όποιος κοιτάει μέσα, ξυπνάει». Αυτό το απόφθεγμα ενός “φευγάτου” ψυχιάτρου δείχνει τη γενικότερη τάση των κλάδων που ασχολούνται με την ανθρώπινη ψυχή να δίνουν τεράστια σημασία στην ενδοσκόπηση.

Υπάρχει άμεση σχέση του εσωτερικού μας κόσμου με το πώς καταλήγουμε να βιώνουμε και να αντιλαμβανόμαστε την εξωτερική, “αντικειμενική” πραγματικότητα. Γι’ αυτό το λόγο οι καταστάσεις που βιώνει κανείς είναι εξαρτώμενες από την εσωτερική του κατάσταση. Αυτό το επιχείρημα είναι αρκετό για να πειστεί κάποιος να στρέψει το βλέμμα προς τα μέσα. Ο πυρήνας του κάθε ατόμου είναι εκεί από όπου πηγάζει η αντίληψη και το βίωμα και εκεί θα πρέπει να εστιάσει κανείς αν θέλει να μελετήσει το ρόλο του στην κοσμική σκηνή.

Είναι σίγουρα τρομακτικό, αλλά μήπως είναι και λυτρωτικό; Είναι σίγουρα δύσκολο, αλλά μήπως αξίζει τον κόπο; Απαιτεί μάχες και ρίσκα, αλλά μήπως εκεί κρύβονται όλα τα νοήματα που ψάχνουμε διακαώς;

Ο βυθός είναι απέραντος και άγνωστος. Το μόνο που έχουμε να αποφασίσουμε είναι να κάνουμε τη βουτιά.

Όπως είχε πει και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας και φιλόσοφος, Μάρκος Αυρήλιος :

«Σκάβε μέσα σου· μέσα σου είναι η πηγή του καλού και θα αναβλύζει πάντα αν πάντα την αναζητάς».

Ιωάννα Θεοφιλάκου

Σάββατο 6 Ιουλίου 2019

Ένα βιβλίο είναι η πιο υγιής επιλογή για τον ελεύθερο χρόνο σου...

Το χαμόγελο του δράκουΕμείς… που κάναμε ψίχουλα την ψυχή μας για να ταΐσουμε τα όρνια. 
Εμείς… που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ’ αμοιβή…
Εμείς… που περπατήσαμε στον υπόνομο μ’ ένα τριαντάφυλλο στο χέρι. 
Εμείς… που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει.

Εμείς… που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν’ απολαύσουμε τη θέα…
Εμείς… που δεν ζητήσαμε ποτέ τα ρέστα της ζωής μας από τον ταμία.
Εμείς… που χωθήκαμε στη λάσπη για να σώσουμε ένα σκουλήκι από το ράμφος μιας κάργιας.
Εμείς… τα μπάσταρδα του Θεού, που ζούμε πάντα με τη φαντασίωση πως μας έχει αδυναμία…
Να ’μαστε, λέει, στη βαρκούλα… και να ’χε φεγγαράδα… και ν’ αρμενίζαμε....

Από το οπισθόφυλλο..
Από τα καλύτερά της...

Κάποτε υπάρχει και ο δύσκολος τρόπος...είναι άλλωστε και η έσχατη λύση του συμπαντικού νόμου


Να λοιπόν τι σκέφτομαι σήμερα...
ΑΓΑΠΑΣ πραγματικά και νοιάζεσαι κάποιον ..είναι φίλος σου, είναι σύντροφός σου, είναι συνεργάτης σου...δεν έχει σημασία το είδος της σχέσης ...μόνο η αγάπη...την οποία την έχεις πολλάκις δείξει...αυτό σημαίνει ότι ο άλλος γνωρίζει την ύπαρξή της...
Βλέπεις λοιπόν ότι ο άνθρωπος αυτός κάνει κάτι λάθος..θες συμπεριφορά ,θες τρόπο ζωής..
Πρέπει να μιλήσεις να του επισημάνεις το λάθος...το κάνεις γλυκά ,το κάνεις διακριτικά ...έτσι πρέπει ...ο στόχος είναι να βοηθήσεις όχι να πληγώσεις...
Υπάρχουν άνθρωποι όμως που αυτό το διακριτικά δεν το κατανοούν...για την ακρίβεια απλώς το προσπερνούν...
Εκεί ακριβώς δεν πρέπει να διστάσεις ..εκεί ίσως χρειάζεται ένα γερό ταρακούνημα....να γίνεις λίγο πιο σκληρός...ρισκάροντας βέβαια τη σχέση..δεν θα υποδεχτεί κατανοώντας ως κίνητρο το αληθινό σου ενδιαφέρον ο άλλος...Όταν αλήθεια νοιάζεσαι όμως το ρίσκο πρέπει να το πάρεις...γιατί ξέρεις το κίνητρό σου...που δεν είναι άλλο από την αγάπη....Θες να προστατέψεις την υγεία του ,θες να προστατέψεις τη ζωή του, θες να προστατέψεις την ψυχή του...
Κάντο μη  διστάσεις....
Ακόμη κι αν τον χάσεις θα έχεις σπείρει εκείνο το σπόρο ...μακροπρόθεσμα θα πιάσει τόπο...μακροπρόθεσμα θα φανούν οι καρποί στη ζωή του ανθρώπου που αγαπάς...μακροπρόθεσμα χωρίς καν ο ίδιος να το καταλάβει...χωρίς ίσως ποτέ εσύ να το μάθεις θα έχεις συμβάλλει στη βελτίωση του, στην υγεία του και ίσως στην ευτυχία του...
Κάντο λοιπόν και μη διστάσεις ...το πιο σημαντικό όταν αληθινά αγαπάς είναι η ευτυχία αυτού που αγαπάς...μη φοβηθείς να τον χάσεις...
Πρωινοί προβληματισμοί...
Όμορφη μέρα σε όλους...
Α.Τ.
10 ασπρόμαυρες φωτογραφίες που θα λατρέψετε |thetoc.gr

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018

Όσο περισσότερο δουλέψεις με τον εαυτό σου,όσο περισσότερο σκάψεις το εγώ σου..όσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι τη μοναδικότητά σου τόσο λιγότερο επαίρεσαι...και εύκολα σχεδόν ασυνείδητα κατανοείς και δικαιολογείς τις ατέλειες του κόσμου αυτού...τόσο πιο βαθιά μπορείς να αγαπήσεις...

CRI_133075.......Τώρα έβλεπε τους ανθρώπους διαφορετικά απ' ότι άλλοτε, λιγότερο έξυπνα, λιγότερο περήφανα, μα πιο ζεστά, πιο περίεργα, πιο συμπαθητικά.  Όταν περνούσε από το ποτάμι ανθρώπους, ανθρώπους-παιδιά, εμπόρους, πολεμιστές, γυναίκες δεν τους ένιωθε πια ξένους όπως άλλοτε... τους καταλάβαινε, τους καταλάβαινε και συμμεριζόταν τη ζωή τους, που δεν την κυβερνούσαν σκέψεις και ιδέες, αλλά μόνον ορμές και επιθυμίες, ένιωθε όπως εκείνοι. Παρόλο που ήταν κοντά στην τελειότητα και άντεχε την τελευταία του πληγή, του φαινόταν πως αυτοί οι άνθρωποι-παιδιά ήταν αδέλφια του, η ματαιοδοξία, η απληστία και η γελοιότητά τους έχαναν για εκείνον κάθε κωμικότητα, γίνονταν κατανοητές, γίνονταν αξιαγάπητες, γίνονταν για κείνον ακόμα και άξιες σεβασμού....

 Έρμαν  Έσσε
 «Σιντάρτα»

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018

Λέω, λοιπόν, ότι, καμιά φορά, το να μην εγκαταλείπεις κάτι είναι θάνατος....

Αποτέλεσμα εικόνας για αναρριχηση...Ήταν μια φορά ένας ορειβάτης και επιχειρούσε μια πολύ δύσκολη αναρρίχηση σε ένα βουνό με έντονη χιονόπτωση. Πέρασε τη νύχτα μαζί με άλλους στο καταφύγιο. Το πρωί το χιόνι έχει σκεπάσει για τα καλά το βουνό ωστόσο εκείνος είναι αποφασισμένος να ανέβει στο βουνό... ..... κάποια στιγμή, ίσως από κακό υπολογισμό, πάει να στερεώσει στον πάσσαλο το σχοινί ασφαλείας και του γλιστράει ο γάντζος. Ο ορειβάτης γκρεμίζεται… αρχίζει να κατρακυλάει στο βουνό χτυπώντας άγρια στα βράχια....
Από μπροστά του βλέπει να περνάει όλη του η ζωή. Κλείνει τα μάτια περιμένοντας το χειρότερο, και ξαφνικά, νιώθει στο πρόσωπο του ένα χτύπημα από σχοινί. Χωρίς καθόλου να σκεφτεί, πιάνεται από το σχοινί με μια ενστικτώδη κίνηση. Ποιος ξέρει… Το σχοινί αυτό μπορεί να έμεινε εκεί κρεμασμένο από κάποιον πάσσαλο… κι αν είναι έτσι, θα μπορέσει να τον κρατήσει και να σταματήσει την πτώση του..... Τα δευτερόλεπτα μοιάζουν αιώνες σ’ αυτό το κατρακύλισμα που γίνεται όλο και πιο γρήγορο και μοιάζει να μην τελειώνει… Ξαφνικά, το σχοινί τινάζεται και νιώθει αντίσταση. Ο ορειβάτης δεν βλέπει τίποτε, ξέρει όμως ότι προς το παρόν έχει σωθεί....
Προσπαθεί να δει τι υπάρχει γύρω του, αλλά μάταια, δεν ξεχωρίζει τίποτε. Φωνάζει δυο-τρεις φορές, αλλά καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τον ακούσει κανείς. Η πιθανότητα να σωθεί είναι απειροελάχιστη. Και να δουν ότι λείπει, δεν θα μπορέσει κανείς ν’ ανέβει να ψάξει γι’ αυτόν πριν σταματήσει η χιονοθύελλα...
Αντιλαμβάνεται πως αν δεν κάνει κάτι γρήγορα, αυτό θα είναι το τέλος του.
Όμως, τι να κάνει;
Θα μπορούσε ίσως να σκαρφαλώσει προς τα πάνω και να προσπαθήσει να φτάσει στο καταφύγιο, αμέσως όμως καταλαβαίνει πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Ξαφνικά… ακούει μια φωνή από μέσα του που του λέει «λύσου!» Μπορεί να είναι η φωνή του Θεού, ή η φωνή της εσωτερικής του σοφίας, μπορεί όμως να είναι κάποιο κακό πνεύμα, ή παραίσθηση… ακούει πάντως τη φωνή να επιμένει «λύσου, λύσου!»
Σκέφτεται πως αν λυθεί αυτή τη στιγμή σίγουρα θα σκοτωθεί. Θα είναι ένας τρόπος για να τελειώσει το μαρτύριο του. Μπαίνει στον πειρασμό να επιλέξει το θάνατο για να σταματήσει να υποφέρει. Σαν απάντηση όμως στη φωνή δένεται ακόμη πιο σφιχτά. Και η φωνή επιμένει λυσου!…
 Εκείνος, όμως, δένεται ακόμη πιο σφιχτά, ενώ πολύ αποφασιστικά λέει μέσα του πως καμία φωνή δεν πρόκειται να τον πείσει να αφήσει αυτό που χωρίς αμφιβολία του έχει σώσει τη ζωή. Η σύγκρουση αυτή συνεχίζεται για ώρες, ο ορειβάτης όμως εξακολουθεί να είναι δεμένος μ' αυτό που νομίζει πως είναι η μοναδική του δυνατότητα για να σωθεί.
Ο μύθος λέει ότι την άλλη μέρα η ομάδα διάσωσης βρήκε τον ορειβάτη μισοπεθαμένο. Η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή. Ακόμα λίγα λεπτά, και ο ορειβάτης θα είχε πεθάνει από το κρύο, παγωμένος, και παραδόξως, δεμένος με το σχοινί του… σε απόσταση λιγότερο από ένα μέτρο από το έδαφος.
Λέω, λοιπόν, ότι, καμιά φορά, το να μην εγκαταλείπεις κάτι είναι θάνατος.
Κάποιες φορές, ζωή είναι να παρατάς αυτό που κάποτε σ’ έσωσε.
Να αφήνεις πίσω τα πράγματα που μαζί τους είσαι δεμένος σφιχτά, επειδή νομίζεις ότι αν τα κρατήσεις θα σε σώσουν από την κατάρρευση.
Όλοι έχουμε αυτήν την τάση να δενόμαστε σφιχτά με ιδέες, πρόσωπα και καταστάσεις. Δενόμαστε με ανθρώπους, με χώρους, με τόπους γνωστούς, γιατί είμαστε βέβαιοι πως αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να μας σώσει. Πιστεύουμε στο «γνώριμο κακό», όπως λέει ένα γνωστό γνωμικό.....

 Χόρχε Μπουκάι 
 Ο Δρόμος των Δακρύων 

ΚΑΤΙ ΕΥΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΚΟΛΑΣΜΕΝΑ ΝΟΣΤΙΜΟ...

ΤΑΡΤΑ ΑΛΜΥΡΗ

Εμφάνιση της εικόνας προέλευσηςΥΛΙΚΑ

Μία συσκευασία ετοιμη ζύμη για τάρτα
300 γρ ντοματίνια κομμένα στη μέση
200 γρ κατίκι
150 γρ ρεγκάτο
2 αυγά
1 κουτ. γλυκού μουστάρδα
1 κουτ. σούπας δυόσμο ψιλοκομμένο
 πιπέρι
Λίγο αλάτι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βουτυρώνουμε μια ταρτιέρα 24 εκ διάμετρο.
Απλώνουμε την ζύμη τάρτας με το χέρι να καλύψει καλά την ταρτιέρα.Πιθανά κομμάτια ζυμης που εξέχουν τα κόβουμε.
Τρυπάμε με πηρούνι τη ζύμη σε διάφορα σημεία

Σε ένα μπολ βάζουμε το κατίκι, τα 3/4 από το ρεγκάτο, τη μουστάρδα, τα αυγά, το δυόσμο και τα 3/4 από τα  ντοματίνια. Προσθέτουμε λίγο αλάτι  και πιπέρι. 
Ανακατεύουμε καλά και μεταφέρουμε το μείγμα πάνω από τη ζύμη. Απλώνουμε με τη βοήθεια μιας σπάτουλας Πασπαλίζουμε με το υπόλοιπο ρεγκάτο και τοποθετούμε τα υπόλοιπα ντοματίνια από πάνω  με την κομμένη πλευρά προς τα κάτω. .
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου  στο κάτω ράφι του φούρνου για 35 λεπτά περίπου.

Καλή επιτυχία
 

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018

Ο κόσμος είναι φτιαγμένος για να καταλήξει σε ένα καλό βιβλίο...Stephane Mallarme

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ. ΖΩΗ! ( ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ /ΣΕΙΡΑ )

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΖΩΗ!

ECKHART TOLLE



Στο βιβλίο Για Μια Νέα Ζωή! ο Τόλε μάς υποδεικνύει πως η υπέρβαση της βασισμένης στο Εγώ κατάστασης της συνειδητότητάς μας δεν είναι μόνο ουσιαστικής σημασίας για την προσωπική μας ευτυχία, αλλά και κλειδί για το τέλος των συγκρούσεων και της οδύνης σε όλο τον κόσμο. Ο Τόλε περιγράφει το πώς η προσκόλλησή μας στο Εγώ δημιουργεί τη δυσλειτουργία που οδηγεί στο θυμό, το φθόνο και τη δυστυχία, και δείχνει στους αναγνώστες πώς να αφυπνιστούν σε μια νέα κατάσταση συνειδητότητας και να ακολουθήσουν την ατραπό μιας αληθινά καταξιωμένης ύπαρξης.

Κατατοπιστικό, διαφωτιστικό και εμψυχωτικό, το βιβλίο Για Μια Νέα Ζωή! είναι ένα βαθιά πνευματικό μανιφέστο για έναν καλύτερο τρόπο ζωής και για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου. 
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

ΕΥΚΟΛΗ ΠΑΝΑΚΟΤΑ ...ΘΑ ΤΗΝ ΤΡΩΤΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ....

pos-na-ftiaksete-tin-teleia-panna-cottaΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΚΟΤΑ
4 φυλλα ζελατίνης
125 ml κρεμα γάλακτος light
325 ml γαλα 2%
8 κ.γ. γλυκαντικό της αρεσκείας σας
ξυλάκι βανίλιας
1 βαζάκι μαρμελάδα φράουλα με φρουκτόζη
1 κουπάκι φράουλες

ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ

Αρχικά βάζουμε τα φυλλα ζελατίνης σε ένα μπολ με κρυο νερό και τα αφήνουμε.
Στη συνέχεια σε μια κατσαρόλα βάζουμε να βράσει η κρέμα γάλακτος με το γάλα το γλυκαντικό και τη μισή ποσότητα βανίλια απ το ξυλάκι. Μόλις πάρει βράση αποσύρω απ τη φωτιά.
Παίρνω τα φυλλα ζελατινης απ το κρυο νερό και τα ρίχνω στη κατσαρόλα και ανακατεύω με σύρμα να διαλυθούν.
Ρίχνω το μίγμα σε φόρμα και τοποθετώ στο ψυγείο μέχρι να πήξει.
Αφου κρυώσει και πήξει, ξεφορμάρω και σερβίρω με μαρμελάδα αραιωμένη με λιγο νερό για να ειναι ρευστή και φρέσκιες φράουλες
ΚΑΛΉ ΕΠΙΤΥΧΊΑ
ΓΛΥΚΙΆ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ 

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποξενωθεί από τον εαυτό του, από το συνάνθρωπό του...ζει σε μια ατέρμονη μοναξιά ακόμη και μέσα στις σχέσεις...

Σχετική εικόνα....Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποξενωθεί από τον εαυτό του, από το συνάνθρωπό του και από τη φύση, έχει μεταβληθεί σε εμπόρευμα και αντιλαμβάνεται τις δυνάμεις της ζωής του σαν μια επένδυση που πρέπει να του αποφέρει το ανώτατο δυνατό κέρδος, στις δοσμένες συνθήκες της αγοράς
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ουσιαστικά σχέσεις αλλοτριωμένων αυτομάτων, που το καθένα βασίζει την ασφάλειά του στο να παραμένει κοντά στο κοπάδι, να μη διαφέρει στη σκέψη, στα συναισθήματα ή στην πράξη από τους άλλους. Και ενώ ο καθένας προσπαθεί να παραμείνει όσο κοντύτερα στους άλλους, όλοι παραμένουν ολοκληρωτικά μόνοι, όλοι νιώθουν να τους διαπερνά βαθύ αίσθημα ανασφάλειας και ενοχής, που πάντοτε εμφανίζεται όταν δεν ξεπερνιέται η ανθρώπινη μοναξιά. 
Ο πολιτισμός μας προσφέρει πολλά καταπραϋντικά που βοηθούν τους ανθρώπους να διατηρούν συνειδητή άγνοια αυτής τους της μοναξιάς.
   Την αυστηρή ρουτίνα της γραφειοκρατούμενης, μηχανικής εργασίας, που κάνει τα άτομα να μην συναισθάνονται τις πιο βαθιές ανθρώπινες επιθυμίες τους, τη λαχτάρα να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να ενωθούν με τους άλλους.
   Τη ρουτίνα της ψυχαγωγίας, με την παθητική κατανάλωση ήχων και θεαμάτων που προσφέρει η βιομηχανία της ψυχαγωγίας.
    Την ικανοποίηση να αγοράζει διαρκώς καινούργια πράγματα και να τα ανανεώνει.
Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι πράγματι πολύ κοντά στην εικόνα που περιγράφει ο Χάξλευ στο βιβλίο του “Ο θαυμαστός νέος κόσμος”: καλοθρεμένος, καλοντυμένος, ικανοποιημένος σεξουαλικά, ωστόσο χωρίς προσωπικότητα, χωρίς καμία επαφή με τους συνανθρώπους του εκτός από την πιο επιφανειακή, κατευθυνόμενος από συνθήματα που τόσο επιγραμματικά διατυπώνει ο Χάξλευ, όπως “όταν τα ανθρώπινα γρανάζια έχουν αισθήματα, η κοινωνική μηχανή παθαίνει εμπλοκές”.....
.......Ο χαρακτήρας μας ειναι ρυθμισμένος να ανταλλάσσει και να παίρνει, να αλλάζει και να καταναλώνει. Το καθετί, πνευματικό ή υλικό, γίνεται αντικείμενο ανταλλαγής και κατανάλωσης.
Τι θα πρεπε αλήθεια ένας άνθρωπος να δίνει στον συνάνθρωπό του;Πως θα ήταν υγιείς οι ανθρώπινες σχέσεις και κατ επέκταση τα ίδια τα άτομα;
Ένα υγιές άτομο 
Δίνει από τον εαυτό του, από το πιο πολύτιμο που έχει, δίνει από τη ζωή του. 
Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι θυσιάζει τη ζωή του για τον άλλο, αλλά ότι του δίνει από εκείνο που είναι ζωντανό μέσα του. Του δίνει από τη χαρά του, από το ενδιαφέρον, την κατανόηση, τη γνώση, το χιούμορ, τη θλίψη του- απ’ όλες τις εκφράσεις και εκδηλώσεις της ζωής που κρύβει μέσα του.
 Και καθώς δίνει μ΄αυτό το τρόπο, εμπλουτίζει το συνάνθρωπο, δυναμώνει το αίσθημα της ζωντάνιας του με το να δυναμώνει τη δική του αίσθηση ύπαρξης.
 Δε δίνει με σκοπό να πάρει. Η προσφορά είναι από μόνη της μια εξαίσια χαρά. 
Καθώς όμως δίνει, δεν μπορεί παρά να γεννήσει κάτι καινούργιο μέσα στον άλλο άνθρωπο και αυτό που γεννιέται αντανακλάται πάλι σ’ αυτόν.
Αλλά πέρα από το στοιχείο της προσφοράς, ο ενεργητικός χαρακτήρας της αγάπης γίνεται φανερός στο ότι πάντα περιέχει ορισμένα βασικά στοιχεία που είναι κοινά σε όλες τις μορφές της αγάπης. Αυτά τα στοιχεία είναι: φροντίδα, ευθύνη, σεβασμός και γνώση.
Έριχ Φρομ
"Η Τέχνη της αγάπης"





Σήμερα θα σας στείλω για φαγητό σε ένα ζεστό γραφικό χώρο να δοκιμάσετε αξεπέραστες ελληνικές γεύσεις

Και να κάθομαι τώρα και σκέφτομαι που να σας στείλω για φαγητό....όχι σε αυτά τα στημένα ,τα μεγάλα τα δήθεν όπως αρέσκομαι να τα λέω κι ας τα επισκέπτομαι συχνά πυκνά...
Έτσι γιατί λίγο βρέχει γιατί το σκηνικό έγινε χειμωνιάτικο...θα σας στείλω σε ένα ζεστό γραφικό χώρο... παλιά αντικείμενα,  παλιές φωτογραφίες, μια ιστορία από μόνες τους, μεγάλα βαρέλια κρασιού υψωμένα στο «χαγιάτι», ξύλινες καρέκλες και τραπέζια ντυμένα με «σπιτίσια» τραπεζομάντηλα, ακόμη κι ένα πηγάδι  στο κέντρο του χώρου θα φυλακίσουν το βλέμα σας κι αμέσως θα νιώσετε κατι οικείο και απόλυτα φιλόξενο...
Για το φαγητό δεν έχω λόγια να πω... κλασικές σαλάτες με φρέσκα, ελληνικά προϊόντα,  θεσπέσια Πατατού, γεύση από την Τήνο, με πατάτες, γραβιέρα, καπνιστό χοιρινό και μαϊντανό,  τυροκαυτερή,  φάβα Σαντορίνης, ρεβιθάδα φούρνου αξεπέραστη ...δοκίμασα  το  πιάτο της ημέρας: Γκιούλμπασι. Τρυφερό χοιρινό μπουτάκι με πιπεριές, σκόρδο και μια ιδέα τυριού, ψημένο στο φούρνο στη λαδόκολλα....κι όλα αυτά με τσίπουρο όσο λαχταράτε ή κρασακι χύμα πολύ καλό...
Μα ακόμη δεν σας είπα το .ονομα...
Κουτούκι λοιπόν Η ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
17ης Νοέμβρη 58, Χολαργός
 2106519080
Μη μου μπερδευτειτε ..δίπλα στο ΚΕΠ Χολαργού ...σκαλάκια λίγο αόρατα...

public

ariane

trivago

ATENA GOLD

BODYSHOP

BODYTALK