airtickets

λευκα ειδη

e-table

FOLLIE FOLLIE

SUGAR FREE

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Τι δύναμη έχουν οι πεποιθήσεις στη ζωή μας

"Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που λένε ότι είναι αληθινή. Προφανώς, συνέβη κάπου στην Αφρική.
Έξι μεταλλωρύχοι εργάζονται σε μια πολύ βαθιά σήραγγα και βγάζουν ορυκτά από τα έγκατα της γης. Ξαφνικά, μια κατολίσθηση φράζει την έξοδο της σήραγγας και τους απομονώνει από τον έξω κόσμο. Μόλις γίνεται αυτό, με μια γρήγορη ματιά, χωρίς να πουν λέξη, εκτιμούν την κατάσταση. Είναι όλοι τους πολύ έμπειροι και καταλαβαίνουν αμέσως πως το μεγάλο πρόβλημα θα είναι το οξυγόνο. Αν κάνουν ό,τι πρέπει, τους μένουν τρεις, το πολύ τρεισήμισι ώρες αέρα.

Ο κόσμος απέξω ξέρει πως είναι εκεί εγκλωβισμένοι, μια τέτοια κατολίσθηση όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να ανοίξουν τη σήραγγα από την αρχή για να κατέβουν να τους βρουν. Θα προφτάσουν πριν τους τελειώσει ο αέρας;
Οι έμπειροι μεταλλωρύχοι αποφασίζουν πως πρέπει να εξοικονομήσουν όσο γίνεται περισσότερο οξυγόνο.
Συμφωνούν να κάνουν την ελάχιστη δυνατή σωματική δαπάνη. Σβήνουν τις λάμπες που κρατούν και ξαπλώνουν στο πάτωμα χωρίς να μιλάνε.
Βουβοί λόγω της κατάστασης και ακίνητοι μέσα στο σκοτάδι, είναι δύσκολο να υπολογίσουν το πέρασμα του χρόνου. Συμπτωματικά, ένας μόνο έχει ρολόι. Σ’ αυτόν λοιπόν απευθύνονται όλες οι ερωτήσεις: Πόση ώρα πέρασε; Πόση απομένει; Και τώρα;
Ο χρόνος αρχίζει να μακραίνει, τα δύο λεπτά τους φαίνονται μία ώρα. Η απελπισία πριν από κάθε απάντηση κάνει ακόμη μεγαλύτερη την ένταση που νιώθουν. Ο επικεφαλής των μεταλλωρύχων συνειδητοποιεί πως αν συνεχίσουν έτσι, η αγωνία θα τους κάνει να αναπνέουν πιο γρήγορα κι αυτό μπορεί να τους σκοτώσει. Διατάζει, λοιπόν, εκείνον που έχει το ρολόι να ελέγχει, εκείνος μόνο, το πέρασμα της ώρας. Κανένας πλέον δεν θα κάνει ερωτήσεις, θα τους ενημερώνει εκείνος κάθε μισή ώρα.
Αυτός, εκτελώντας τη διαταγή, παρακολουθεί το ρολόι του. Και μόλις περνάει η πρώτη μισή ώρα, λέει «πέρασε μισή ώρα». Ένα μουρμουρητό ακούγεται… Η αγωνία τους πλανιέται στον αέρα.

Ο κάτοχος του ρολογιού καταλαβαίνει πως, όσο περνάει η ώρα, θα είναι όλο και πιο φοβερό να τους ανακοινώνει ότι πλησιάζει το τελευταίο λεπτό. Χωρίς να το συζητήσει με κανέναν, αποφασίζει πως δεν τους αξίζει να βασανίζονται μέχρι να πεθάνουν. Έτσι, την επόμενη φορά που τους ανακοινώνει τη μισή ώρα, έχουν στην πραγματικότητα περάσει 45 λεπτά.
Δεν υπάρχει τρόπος να καταλάβουν τη διαφορά, κι έτσι δεν αμφιβάλλει κανείς.
Αφού βλέπει ότι πέτυχε το τέχνασμα, την τρίτη ενημέρωση την κάνει μία ώρα μετά. Τους λέει: «πέρασε άλλη μισή ώρα…» Και οι πέντε πείθονται ότι έχουν περάσει παγιδευμένοι, συνολικά, μιάμιση ώρα, και σκέφτονται μάλιστα πόσο μακρύς τους φαίνεται ο χρόνος.
Έτσι συνεχίζει αυτός με το ρολόι, κάθε μία ολόκληρη ώρα να τους ενημερώνει πως έχει περάσει μόνο μισή.
Στο μεταξύ, η ομάδα που επιχειρεί το έργο της διάσωσης ξέρει σε ποιον θάλαμο έχουν παγιδευτεί, και ξέρουν, επίσης, ότι θα είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν εκεί πριν περάσουν τουλάχιστον τέσσερις ώρες.
Φτάνουν, τελικά, μετά από τεσσερισήμισι ώρες. Το πιθανότερο είναι να βρουν τους έξι μεταλλωρύχους νεκρούς.
Βρίσκουν ζωντανούς τους πέντε.
Ένας πέθανε από ασφυξία… Εκείνος που είχε το ρολόι.

Να τι δύναμη έχουν οι πεποιθήσεις στη ζωή μας.
Να τι μπορούν να μας κάνουν οι εξαρτήσεις μας.
Κάθε φορά που κατασκευάζουμε τη βεβαιότητα ότι κάτι ανεπανόρθωτα καταστρεπτικό θα μας συμβεί —κι ας μην ξέρουμε πώς (ή και ξέροντάς το)—, αυτό που στην ουσία κάνουμε είναι ότι προκαλούμε, πάμε γυρεύοντας, βοηθάμε και σίγουρα δεν κάνουμε το παραμικρό για να μη μας συμβεί στ’ αλήθεια κάτι (έστω και λίγο) από το κακό που είχαμε προβλέψει.
Παρεμπιπτόντως, (όπως στην ιστορία), ο μηχανισμός λειτουργεί και αντίστροφα:
Όταν νομίζουμε, ή μάλλον έχουμε την πεποίθηση, ότι με κάποιον τρόπο μπορούμε να πάμε μπροστά, οι πιθανότητες να προχωρήσουμε πολλαπλασιάζονται.
Είναι φανερό πως αν η ομάδα διάσωσης είχε κάνει 12 ώρες να φτάσει, δεν θα μπορούσαν ούτε να διανοηθούν ότι θα έβρισκαν ζωντανούς τους μεταλλωρύχους. Δεν λέω πως από μόνη της η θετική στάση είναι ικανή να αποτρέψει το μοιραίο ή να αποφύγει μια τραγωδία. Αυτό που λέω είναι ότι, οι πεποιθήσεις αυτο-υποτίμησης καθορίζουν χωρίς αμφιβολία τον τρόπο που ο καθένας μας αντιμετωπίζει τις δυσκολίες."

απόσπασμα από το βιβλίο Ο δρόμος των δακρύων - Χόρχε Μπουκάι 

Ανω Πορόια Σερρών, σίγουρα θα σας μαγέψουν


Στις πρόποδες του όρου Μπέλες βρίσκεται η Ανω Πορόια Σερρών σε μια περιοχή σπάνιας ομορφιάς κοντά στη λίμνη Κερκίνη.Είναι από τους πιο αγαπημένους προορισμούς λόγω της φυσικής ομορφιάς της και του πολύ καλού κλίματος.Δεν είναι τυχαίο ότι οι Τούρκοι μπέηδες είχαν εκεί τα εξοχικά τους , στη «Μικρή Κωσταντινούπολη» όπως την αποκαλούσαν. Αρκετοί κάτοικοι της περιοχής είναι πρόσφυγες από την ανατολική Θράκη. Υπάρχουν όμως και βλαχόφωνοι Έλληνες που ήρθαν εδώ από τα βλαχοχώρια της Πίνδου, κυρίως μετά τα Ορλωφικά (1770). Ακολούθησαν και άλλοι  μετά  την αποτυχία του Λάμπρου Κατσώνη, αλλά και την  καταστροφή  του Σουλίου. Με την πάροδο των χρόνων τα Πορόια  εξελίσσονται σε σημαντικό, ακμάζον κεφαλοχώρι με δικό τους ελληνικό σχολείο. Στις 26 Ιουνίου του 1913 ο Ελληνικός στρατός απελευθερώνει μαζί με τη Μακεδονία και τα χωριά του Μπέλες. Αγκαλιά με τις οξιές και τα δάση του Μπέλες προικισμένα με την ευλογία του νερού, με καλό κλίμα και υπέροχη θέα, τα Άνω Πορόϊα σήμερα αποτελούν αναμφίβολα μια ξεχωριστή, παρόλα αυτά άγνωστη ακόμα, γωνιά της Αν. Μακεδονίας.

Σε υψόμετρο 400μ αγναντεύοντας την κοιλάδα και τη λίμνη  διατηρεί μέχρι σήμερα τα χαρακτηριστικά της μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής που έφεραν οι βλαχόφωνοι Έλληνες από την Ήπειρο και Δυτική Μακεδονία, μαζί με τα ήθη και τα έθιμά τους, τα οποία «παντρεύτηκαν» άψογα αργότερα με την εγκατάσταση μικρασιατών προσφύγων το 1922.Οι περισσότεροι σύγχρονοι χάρτες παρουσιάζουν το Μπέλες ως όρος Κερκίνη και κατ’ αυτόν τον τρόπο συμβάλουν σε  μια  γενικότερη σύγχυση των τοπωνύμιων της περιοχής. Για τους ντόπιους το βουνό είναι γνωστό με το παλιό όνομά του και σπάνια  χρησιμοποιείται στην καθημερινή πρακτική, η σημερινή ονομασία «όρος Κερκίνη».

Τα παλιά αρχοντικά, τα πέτρινα καλντερίμια των "μαχαλάδων", το αισθητικό δάσος με τα πλατάνια τις αστείρευτες πηγές και τα τρεχούμενα νερά, τα αγιογραφημένα ξωκλήσια των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου σε συνδυασμό με το ξηρό κλίμα της περιοχής και η θέα της λίμνης Κερκίνης δεν αφήνουν ασυγκίνητο κανέναν επισκέπτη.



Τα Άνω Πορόϊα προτείνονται ανεπιφύλακτα για όλους τους λάτρεις της πεζοπορίας στα ειδικά περιπατητικά μονοπάτια τους όρους Μπέλες, ενώ η ιππασία, η ορειβασία και οι διαδρομές με 4Χ4 έχουν την τιμητική τους.Τα δε παραδοσιακά εδέσματα της περιοχής έχουν απασχολήσει εκατοντάδες γευσιγνώστες της Ελλάδας και όχι μόνο, που αναφέρονται στις μοναδικές παραδοσιακές γαστρονομικές συνταγές με βουβαλίσιο κρέας, με φρέσκες πέστροφες και με παραδοσιακά ζυμαρικά και γλυκά που παρασκευάζονται όλα από τις γυναίκες του Συνεταιρισμού Ποροΐων.


Τα Άνω Πορόϊα είναι ένα μοναδικό χωριό με πολιτιστικές δράσεις και δρώμενα όλο το χρόνο. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος, ο Βλάχικος Σύλλογος και η Φιλαρμονική του χωριού αποδεικνύονται εξαιρετικά δραστήριοι, ενώ η Ποδοσφαιρική Ακαδημία της περιοχής, εκτός από αθλητική, έχει και οικολογική δράση.Κορυφαίο έθιμο του χωριού, η αναβίωση των γουρουνοσφαγείων, σύμφωνα με το οποίο κάθε 26 του Δεκέμβρη ένα γουρούνι μαγειρεύεται και σερβίρεται στην πλατεία του χωριού υπό τους ήχους της παραδοσιακής μουσικής.


Κατά την περίοδο του Πάσχα το χωριό κατακλύζεται από τουρίστες από όλη την Ελλάδα, καθώς χαρακτηρίζεται, τη σύγχρονη εποχή, ως ένας μικρός παράδεισος που βρίσκεται λίγα μόνο χιλιόμετρα μακριά από τον πολιτισμό και την καθημερινότητα.



Απέχουν από την πόλη των Σερρών 65 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη μόλις 130χλμ., ενώ από την κεντρική τους πλατεία ο επισκέπτης αγναντεύει τη λίμνη Κερκίνη, το Οχυρό Ρούπελ, το Οχυρό Ιστίμπεη, τα Λουτρά Σιδηροκάστρου, τα Λουτρά Αγγίστρου και το όρος Μπέλες που στέκει αγέρωχο, ως ασπίδα προστασίας, του μικρού χωριού.



Περπατήστε στα γραφικά καλντερίμια των «μαχαλάδων» για να «αφουγκραστείτε» την ιστορία του τόπου, συνομιλήστε με τους φιλόξενους κατοίκους και γευτείτε τις εκλεκτές νοστιμιές στις ταβέρνες της κεντρικής πλατείας και σε όλη την γύρω περιοχή, όπως τα λουκάνικα, η ψητή γίδα, το βουβαλίσιο κρέας σε διάφορες παραλλαγές και το τυρί από βουβαλίσιο γάλα, το ψητό γουρουνόπουλο αλλά και ψάρια από τη λίμνη.

Απολαύστε τον καθαρό αέρα στο αισθητικό δάσος με τα πλατάνια και τα άφθονα νερά, όπου βρίσκεται και χώρος αναψυχής με κέντρα εστίασης και επισκεφτείτε το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου, με τις μοναδικές αγιογραφίες για να θαυμάσετε την απίστευτη θέα τόσο προς το χωριό, όσο και προς τη λίμνη Κερκίνη και τον κάμπο.

EUROPA LEAQUE -1 Γάμος και 2 κηδείες


Παναθηναικός και Ολυμπιακός ήταν άτυχοι και δεν άξιζαν την ήττα ενώ ο ΠΑΟΚ παρά το ότι έπαιξε μέτρια με 2 γκόλ του Αθανασιάδη πήρε πολύτιμη νίκη.
ΣΛΟΒΑΝ ΛΙΜΠΕΡΕΤΣ-ΠΑΟΚ 1-2
Παρά το γκόλ που δέχθηκε στο 1ο λεπτό και αφού γλύτωσε το 2ο στη συνέχεια με ενα πέναλτυ ισοφάρισε στο 10ο λεπτό.
Το μάτς στη συνέχεια ήταν ισορροπημένο με το πρωτο ημίχρονο να βρίσκει τις ομάδες ισόπαλες.
Στο δευτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ ήταν κακός και αφού γλυτωσε ενα γκόλ με ενα δοκάρι του Κομλιτσένκο στο 77' στη πρωτη ουσιαστικά 
ευκαιρία του στο 2ο ημίχρονο σκόραρε και πάλι με τον Αθανασιάδη.Μάλιστα στο τελευταίο λεπτό θα μπορούσε να είχε κάνει και το 1-3 αν ο Ροντρίγκεζ δέν έχανε ενα γκό,α ποαυτά που δεν χάνονται,

                                                                                      ΘΕΛΤΑ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ 2-0

Μεγάλη αδικία για τον Παναθηναικό που για 70 λεπτά ήταν πολύ καλύτερος απο τη Θέλτα και ήλεγχε το μάτς τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση.Με οργανωτή τον Λεντέσμα και αξιους συμπαραστάτες τους Κουλιμπαλί,Ζέκα , Βιγιαφάνες δημιούργησε ευκαιρίες αλλά ο Ιμπάρμπο ήταν ο μοιραίος παίκτης.Στο 66'σε  καθαρή ανατροπή του Ιμπάρμπο δεν δόθηκε πέναλτυ. Μετά το 70'  έμεινε απο δυνάμεις αλλά ο Στραματσόνι ήταν απλός θεατής μη κάνοντας καμία αλλαγή για να φεσκάρει την ομάδα.Κρίμα για τον Παναθηναικό. Η αλλαγή του Εμποκού στο 88' είναι καθυστερημένη και χωρίς νόημα.



ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΠΟΕΛ 0-1

Απο ΑΕΛ σε ΑΠΟΕΛ..2η συνεχόμενη ήττα για τον Ολυμπιακό.Αυτή τη φορά παρουσίασε μια σαφώς καλυτερη εικόνα ειδικά απο τη μέση και μπροστά με 21 τελικές προσπάθειες και 3 δοκάρια. Ο ΑΠΟΕΛ στάθηκε τυχερός και στη πρωτη ουσιαστική (απο τις 2-3 συνολικά) επίσκεψη του σκόραρε και άγχωσε το Καραισκάκη. Σχήμα με Μάριν και Φουρτούνη μαζί και με τους 2 να προσπαθούν αλλά να μην είναι αρκετοί στο να φέρουν τη νίκη στον Ολυμπιακό. Ισως ο Τσόρι που εκτός απο μεγάλος παίκτης έχει και το χαρακτήρα του νικητή να πρόσφερε περισσότερα στη θέση τους ενός απο τους 2. Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα του Ολυμπιακού βρίσκετα στα άκρα καθώς δεν έχει παίκτη με τις τεχνικές αρετές να προκαλέσει ρήγματα. Ο Μάριν φαίνεται περισσότερο δεκάρι παρά ακραίος χαφ.2η ήττα στη σειρά και αν τριτώσει τη Κυριακή με την ΑΕΚ αναμένονται εξελιξεις στο Πειραιά με το Μπέντο να κινδυνεύει.

Ο ΕΞΕΔΡΑΚΙΑΣ

Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον Richard Bach

οπισθόφυλλο του βιβλίου
Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον, η πιο πολυσυζητημένη, γεμάτη έμπνευση ιστορία της εποχής μας, αφηγείται τη ζωή ενός πουλιού, που είναι αποφασισμένο να μην είναι συνηθισμένο. Αυτό το μοντέρνο κλασικό best seller, που έχει εκδοθεί με ένα όμορφο νέο εξώφυλλο και είναι η ιστορία ανθρώπων που θέλουν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, αλλά και να φτιάξουν τους δικούς τους κανόνες, έχει εμπνεύσει ανθρώπους ανά δεκαετίες. 

«Οι πιο πολλοί γλάροι το μόνο που μπαίνουν στον κόπο να μάθουν είναι οι βασικές αρχές της πτήσης – δηλαδή πώς να πετούν για να φτάσουν από την ακροθαλασσιά στην τροφή τους και πάλι πίσω», γράφει ο συγγραφέας Richard Bach σε αυτή την αλληγορία για ένα μοναδικό πουλί που ονομάζεται Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον. «Γι’ αυτούς δεν έχει σημασία το πέταγμα, αλλά το φαγητό. Όμως για τούτον εδώ το γλάρο, μετρούσε πολύ περισσότερο η χαρά τού να πετάει». Το πέταγμα στην πραγματικότητα είναι η μεταφορά που κάνει την ιστορία αυτή υψηλού νοήματος. Αυτό το μοντέρνο κλασικό best seller είναι ένα παραμύθι για την αναζήτηση υψηλού νοήματος στη ζωή, ακόμη κι αν το σμήνος σου, η φυλή ή η γειτονιά σου βρίσκει τη φιλοδοξία σου απειλητική (κάποια στιγμή ο αγαπημένος μας γλάρος εξορίζεται από το ίδιο του το σμήνος).

Χωρίς να διακινδυνεύει το υψηλό του όραμα, ο Ιωνάθαν μαθαίνει τη σημασία της αγάπης και της ευγένειας και λαμβάνει την ύψιστη ανταμοιβή – την υπεροχή. Οι ονειρικές εικονογραφήσεις από τον Russell Munson είναι απλώς οι σωστές εικονογραφήσεις για αυτό το κλασικό έργο πνευματικότητας που έχει εμπνεύσει χιλιάδες αναγνώστες να ακολουθήσουν το δικό τους μονοπάτι στη ζωή και να εκπληρώσουν τον πραγματικό τους σκοπό. 

Η πιο εύκολη τυρόπιτα

Υλικά
1 γιαούρτι στραγγιστό
1 κούπα αλεύρι
1/2 κιλό τυρί φέτα
1/2 κιλό γραβιέρα
5 αυγά
3/4 από ένα μεγάλο Βιτάμ
μαϊντανό,κρεμμυδάκι φρέσκο,πιπέρι

Εκτέλεση

Προσθέστε όλα τα υλικά σε ένα μπολ
Ανακατέψτε καλά
Αλείψτε με βούτυρο ένα μέτριο πυρέξ
Απλώστε το μείγμα
Ψήστε στους 180 για 45 λεπτά περίπου

Γυναικεία μόδα Lynne








                                    φόρεμα maxi Lynne 69,90€
















φόρεμα maxi Lynne 119€


















                                                  φόρεμα maxi  Lynne 119€















φόρεμα μίνι βολάν Lynne 59,90€












                                               παλτό Lynne 129€












φόρεμα μίνι Lynne 89,90€
















φούστα μίνι φάκελος Lynne  49,90€
















φούστα μίνι φάκελος Lynne 49,90€











                                                 σακκακι Lynne 99€









Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Τι θα φορεθεί φέτος το χειμώνα









TODS Γοβες 455€
















 GLAMAZONS μποτακια 179€
















MICHAEL KORS sneekers 165€


















CASTANER ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ 195€


















 KΑΛΟΓΗΡΟΥ μπαλαρίνες 179€
















GLAMAZONS Flatforms195€















CASTANER Πλατφόρμες 175€





Στο πιο ψηλό χωριό της Πελοποννήσου

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιο είναι το πιο ψηλό χωριό στη Πελοπόννησο? Σε ποια βουνά τριγυρνούσε ο θεός Πάνας σύμφωνα με τη μυθολογία και έπαιζε τον αυλό του? Δεν είναι  τόσο μακριά όσο νομίζετε… Παίρνοντας  την Αττική οδό, περνώντας το τούνελ του Αρτεμισίου και ανεβαίνοντας το Μαίναλο συναντάς τη Κάψα. Φθάνοντας Λεβίδι  και αφήνοντας πίσω σου τη Βυτίνα οδηγούμε στον επαρχιακό δρόμο Τριπόλεως - Πύργου. 


Δεν θα χρειαστεί να καλύψουμε πάνω από 8 χιλιόμετρα ώσπου να δούμε την ταμπέλα στα δεξιά μας και τον στενότερο ασφάλτινο δρόμο που ανηφορίζει μέσα στο δάσος με κατεύθυνση προς Μαγούλιανα - Βαλτεσινίκο. Στα πέντε χιλιόμετρα συναντάμε τα Μαγούλιανα -το ψηλότερο χωριό της Πελοποννήσου (υψ. 1.350)- κτισμένα σε μια κόχη του βουνού.
Οι πρώτοι κάτοικοι κατέφυγαν εδώ, σε αυτό το μεγάλο υψόμετρο, στις αρχές του 16ου αιώνα κυρίως για να προστατευθούν από τις ληστρικές επιδρομές των Aλβανών της Ηλείας, τους τρομερούς Λαλαίους που εκείνα τα χρόνια ήταν η μάστιγα του ορεινού Μοριά. Ετσι μέχρι το τέλος του 16ου αιώνα τα Μαγούλιανα έγιναν ολάκερο χωριό με μεγάλα καλοκτισμένα σπίτια που τα έχτισαν πέτρα-πέτρα, οι λαγκαδινοί μαστόροι.
Τα επόμενα χρόνια τα Μαγούλιανα επεκτάθηκαν και γνώρισαν άνθηση οικονομική και πνευματική, καθώς εδώ στις αρχές του 19ου αιώνα λειτούργησε σχολή όπου ανάμεσα στις εξέχουσες προσωπικότητες που σπούδασαν ήταν και ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος (Υπασπιστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και ιστορικός). 



Αξιόλογη είναι η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ( 17ος αιώνας) με το λεπτοδουλεμένο και επιχρυσωμένο τέμπλο, έργο του Ηπειρώτη ξυλογλύπτη Χριστόδουλου. Στην κορυφή του λόφου που υψώνεται πάνω από το χωριό (υψ. 1.450 μ. ) υπάρχουν υπολείμματα βυζαντινού κάστρου γνωστού ως «Γορτυνιακό δυναμάρι, Αργυρόκαστρο ή Ανδρόκαστρο».



Τα Μαγούλιανα, είναι χτισμένα κοντά στη θέση "Αργυρόκαστρο" ή "Ανδρόκαστρο" ("Argirocastro vel Androcastro" όπως αναφέρεται σε βενετσιάνικο χρονικό). Στη θέση αυτή υπήρχε η αρκαδική πόλη Αργυρόκαστρο η οποία εξαφανίστηκε πριν από εκαντοντάδες χρόνια, ενώ ακόμα και σήμερα υπάρχουν εκεί υπολείματα του κάστρου. Στις 20 Αυγούστου 1927 το χωριό μετονομάστηκε σε Αργυρόκαστρο, αλλά σύντομα το όνομα αυτό εξέπεσε και καθιερώθηκε το όνομα που διατηρεί μέχρι και τις μέρες μας.
Eίναι χτισμένο στην κορυφή ενός μεγάλου πετάλου και απλώνεται αμφιθεατρικά σε απότομη βουνοπλαγιά. Δίνει έτσι μια θαυμάσια εικόνα που θυμίζει τα Λαγκάδια. Τα πετρόκτιστα σπίτια του, πολλά από τα οποία είναι καλά συντηρημένα, ακολουθούν τη γνωστή γορτυνιακή αρχιτεκτονική παράδοση και δίνουν μια θαυμάσια εικόνα με την αμφιθεατρική τους δόμηση. Το χωριό έχει πληγεί από τη μετανάστευση και διατηρεί μόλις 80 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα. Το καλοκαίρι όμως γνωρίζει αρκετή κίνηση.


Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Για τους λάτρεις της μερέντας

ΣΠΙΤΙΚΗ ΜΕΡΕΝΤΑ
Υλικά
  • 100γρ κουβερτούρα
  • 150γρ βούτυρο
  • 1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
  • 2 1/2 κουτ σούπας άχνη (κοσκινισμένη)
  • 4 κουτ σούπας κακάο (κοσκινισμένο)
  • 1 χούφτα τριμμένο φουντούκι

Εκτέλεση
  1. Λιώνουμε την κουβερτούρα με το βούτυρο σε μπεν μαρί.
  2. Ανακατέβουμε το ζαχαρούχο με την άχνη και το κακάο και την λιωμένη σοκολάτα
  3. Βάζουμε τα τριμμένα φουντούκια ,και ανακατεύουμε.
  4. Μόλις κρυώσει το βάζουμε στην συντήρηση του ψυγείου και περιμένουμε να πήξει.

TIPS
Δεν χρησιμοποιούμε κουβερτούρα γάλακτος γιατί χάνεται η γεύση του κακάο και γίνεται πολύ γλυκιά.
Η ποσότητα των φουντουκιών είναι καθαρά προσωπική. Βάλτε όση ποσότητα θέλετε. 

Μαρία

Πως έγινε ένας κακός άνθρωπος

Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο
δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε
που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να
τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,
να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει

Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

Ελένη Βακαλό «Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος» από τη Συλλογή Του κόσμου (1978).

Αποχαιρετισμός στα όπλα Έρνεστ Χέμινγουει


Αποχαιρετισμός στα όπλα Έρνεστ Χέμινγουει
οπισθόφυλλο του βιβλίου
Ένας νεαρός Αμερικανός εθελοντής στο Ιταλικό Υγειονομικό Σώμα κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, συναντά στο μέτωπο και ερωτεύεται την Κάθριν Μπάρκλεϋ, μια βρετανίδα νοσοκόμο.
Τα γεγονότα σύντομα οδηγούν στην απομυθοποίηση του πολέμου· τραυματίζεται στο γόνατο από το θραύσμα μιας οβίδας και αργότερα κατά τη διάρκεια μιας γενικής υποχώρησης κινδυνεύει να εκτελεστεί από την Ιταλική Στρατιωτική Αστυνομία. Έτσι αποφασίζει να δραπετεύσει και το σκάει με την Κάθριν στην Ελβετία...
Ο "Αποχαιρετισμός στα όπλα" είναι μια αξεπέραστη περιγραφή του πολέμου, εμπνευσμένος από τις εμπειρίες του ίδιου του Χέμινγουέι. Περιγράφει το φόβο, το χάος, τη φιλία και τη δύναμη με μια ολοκληρωτική καταδίκη του πολέμου. Όμως ο "Αποχαιρετισμός στα όπλα" είναι και μια ερωτική ιστορία, ένα ατέλειωτο δράμα, ένα ακατανίκητο πάθος.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Ένα ακόμη γραφικό χωριουδάκι που αξίζει να το επισκεφτείτε


Ο Κοσμάς είναι ένα ορεινό χωριό του νομού Αρκαδίας. Αποτελεί την έδρα της πρώην κοινότητας Κοσμά, ευρισκόμενο στην περιοχή της Νότιας Κυνουρίας. Είναι χτισμένο στον Πάρνωνα, σε υψόμετρο 1.150 μέτρων ανάμεσα σε δάση από έλατα.
Ο Κοσμάς απέχει 50 χιλιόμετρα από τονΤυρό, 32 χιλιόμετρα από το Λεωνίδιο και 24 χιλιόμετρα από την Σκάλα και βρίσκεται στο δρόμο που συνδέει τους νομούς Αρκαδίας και Λακωνίας. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.


Ο Κοσμάς διαθέτει Δημοτικό σχολείο και κοινοτικό κατάστημα. Στο Σχολείο στεγάζεται λαογραφικό μουσείο, βιβλιοθήκη και πινακοθήκη. Ο ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στους Αγίους Αναργύρους. Τα σπίτια του χωριού είναι πετρόκτιστα, ενώ οι Κοσμίτες φημίζονται για τις πέτρινες κατασκευές τους.



Στο κέντρο του οικισμού κυριαρχεί η εκκλησία του χωριού, οι πετρόκτιστες βρύσες με τα λιοντάρια και η πλατεία με τα θεόρατα πλατάνια και τα φημισμένα για τον μπακλαβά και το γαλακτομπούρεκο καφενεία.






Οι τουριστικές υποδομές είναι ανεπτυγμένες, με παραδοσιακούς πετρόκτιστους ξενώνες, γήπεδο 5x5, ταβέρνες με παραδοσιακή κουζίνα με αγνά τοπικά προϊόντα, παιδική χαρά και άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις.






Στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται ο Κοσμάς εικάζεται ότι βρισκόταν η αρχαία πόλη Σελινούς και ναός αφιερωμένος στον Απόλλωνα. Το 1592 αναφέρεται για πρώτη φορά η ονομασία Κοσμάς σε μια επιστολή του μητροπολίτη Μονεμβασίας Γεννάδιου. Ιστορικές αναφορές υπάρχουν για τη συμμετοχή των κατοίκων του Κοσμά τόσο στην Ελληνική επανάσταση του 1821 όσο και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940




Το 1944 το χωριό κάηκε από τους Γερμανούς και τα Τάγματα Ασφαλείας και αργότερα κατά τον ελληνικό εμφύλιο λεηλατήθηκε. Ξαναχτίστηκε όμως αργότερα. Οι Κοσμίτες μάλιστα ήταν αυτοί που πρώτοι στην Ελλάδα κατασκεύαζαν τα χτένια του αργαλειού από καλάμι. 




Το επάγγελμα του χτενοποιού το ασκούσαν για πολλά χρόνια, κατά αποκλειστικότητα οι «Γιωργατζάδες», όπως τους έλεγαν. Ιδιαίτερα φημισμένα ήταν και τα χειροποίητα κοσμίτικα υφαντά και κεντήματα που σχεδίαζαν και τα έφτιαχναν οι Κοσμίτισσες με τα χέρια τους στον αργαλειό.





public

ariane

trivago

ATENA GOLD

BODYSHOP

BODYTALK