airtickets

λευκα ειδη

e-table

FOLLIE FOLLIE

SUGAR FREE

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα....

ΤΟ ΣΩΜΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ

Σώμα θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες

Ο ερωτικός μυστικισμός του σώματος αλλά και ο αγώνας της γυναίκας για την ελευθερία του προσώπου της, αυτό είναι το μυθιστόρημα με τον καβαφικό τίτλο.
Το σώμα θυμάται όχι μόνο την αγάπη, θυμάται τον πόνο και τη θυσία, την ερημιά που έζησε, την άβυσσο.

Το σώμα θυμάται και προφητεύει.

Όταν το έγραφα, με τυραννούσε η αίσθηση του χαμένου. Το χαμένο πρόσωπο, ο χαμένος χρόνος, η ανάγκη επιστροφής σ’ αυτή την περιοχή του χαμένου παραδείσου μιας ευτυχίας που άγγιξε το σώμα και χάθηκε μέσα του, έγινε ρυτίδες και τέφρα, μνήμες θαμπές.

Αυτά ήθελα να δώσω μέσα από μια ηρωίδα του πάθους, που αγάπησε πολύ, πόνεσε πολύ, προδόθηκε και βιάστηκε, όμως κατάφερε να βγει πάνω από τις πληγές, πάνω από την απόρριψή της, να βγει χάρη στην ποιότητα του αγώνα της, για να πει στο τέλος πως "η διαφορά των ανθρώπων δεν είναι ταξική ούτε κοινωνική αλλά μια διαφορά ποιότητας της αντίληψης, μια διαφορά θυσίας".

Αυτή η ανάβαση στο πρόσωπό της, στην ελευθερία του προσώπου της, ήταν μια δύσβατη πορεία προς την αυτογνωσία της.

Τώρα που βλέπω το μυθιστόρημα από την απόσταση του χρόνου, βρίσκω αυτή την εσωτερική διαδρομή της μνήμης, σε σχέση με το χαμένο. Ποια στοιχεία ελάχιστα, αναφορές από τα παλιά, ποιες οσμές, ποιες αντηχήσεις ανασύρουν την ψυχή από την ομίχλη της, να φωτιστεί, να αντιμετωπίσει ψυχαναλυτικά το χαμένο περιστατικό, να λυτρωθεί. "Η μνήμη είναι μυρουδιά λέει η ίδια, μυρουδιά να υπάρχεις".

Ολόκληρο το μυθιστόρημα είναι μια ψυχογραφική πορεία, που οδηγεί στην αυτο-ανάδυση, στην αυτο-ανάλυση, όπως θα έλεγε ο Μπασλάρ. Πώς η ηρωίδα μου βιώνει το χαμένο σε σχέση με το ζωντανό παρόν, πώς αυτολυτρώνεται από την ίδια τη βίωση των τραυματικών περιστατικών της ζωής της, πώς τα μεταποιεί σε ευτυχία.

Γιατί η νοσταλγία του χαμένου, ή η ανάγκη μας να το αντιμετωπίσουμε, έχει μια δύναμη μέσα της, μια ευτυχία του παραδείσου, όσο τραυματικά και αν είναι τα περιστατικά, αυτά που μας πόνεσαν αλλά και μάς πλούτισαν - αφού μόνον ό,τι μας πονάει, μας πλουτίζει.

Έτσι, το μυθιστόρημα αυτό λέω πως είναι αφιερωμένο όχι μόνο στον αγώνα της γυναίκας για αξιοπρέπεια, αλλά και στη μύηση του σώματος, στις προφητικές του δυνάμεις και στον μυστικισμό που κρύβει, αυτόν τον μυστικισμό που κουβαλάει η ψυχή από τις διαδρομές των αιώνων της.

Πάντα πίστευα πως ο κάθε αγώνας δοκιμάζεται από την ποιότητά του. Και ο αγώνας της Έρω ή Ρω, της τρυφερής ηρωίδας μου της εύθραυστης αλλά και αμείλικτα μαχητικής, είναι ένας αγώνας ποιότητας, ένας αγώνας θυσίας και ανάβασης στην αξιοπρέπεια του προσώπου της.

Από τη συγγραφέα
Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

public

ariane

trivago

ATENA GOLD

BODYSHOP

BODYTALK