.....Μπόρεσα, μπόρεσα! Ξυπνώ πια το πρωί και φωνάζω, “μπορώ” γιατί το ‘χω πιστέψει πως όλα τα μπορώ. Κι είναι αλήθεια. Είμαι παντοδύναμη και κανείς δεν μπορεί να μου κλέψει όλες τις όμορφες στιγμές που τόλμησα να ζήσω.
Όχι, δεν έχω ενοχές. Η απόλυτη ευτυχία κι η γνώση εκείνου που ζητάς δεν σου αφήνει ποτέ ενοχές. Ενοχές σου αφήνουν όλα εκείνα που δεν έζησες, όχι γιατί δεν μπόρεσες ,αλλά γιατί φοβήθηκες την δύναμη τους ,την μαγεία τους. Όλη εκείνη την μαγεία που μια ζωή αναζητάς κι όταν σου πέφτει στο κεφάλι σαν ευλογία ,την αρνείσαι χωρίς ουσιαστικό λόγο παρά μόνο επειδή διστάζεις να πας παραπέρα ,να δεις τι γίνεται μέσα από το σύνορο που σ έχουν φυλακίσει. Κι όταν περνούν τα χρόνια και οι εποχές ,και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ανελέητη φθορά, θυμάσαι, σκέφτεσαι και σε πιάνουν όλοι οι φόβοι, όλες οι απελπισίες. Γιατί είναι ανάγκη να είσαι δυνατός.
Μόνοι γεννιόμαστε, μόνοι πεθαίνουμε και τίποτα δεν μας μένει πέρα από τις στιγμές που ζήσαμε. Τις όμορφες. Όλες εκείνες που ξεπέρασαν για λίγο την μιζέρια και την θλίψη , όλες εκείνες που ταυτίστηκαν μαζί μας, που ανήκουν πια μόνο σε μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου