Μια νύχτα του Νοέμβρη...

...Έχεις δουλειά λες....πνίγεσαι λες....σε αυτή τη δουλειά  τα έδινες όλα πάντα...κάποτε γιατί ήθελες...κάποτε για να ξεφύγεις από τους δαίμονές σου....βάζεις το κλειδί κι ανοίγεις την πόρτα....είσαι πτώμα λες...ξέρεις πως κοροϊδεύεις τον εαυτό σου....είσαι πτώμα λες.....να κοιμηθείς ...να κοιμηθείς οπωσδήποτε λες....δικαιολογίες....να μη σκεφτείς θες...φωνάζει μια φωνούλα που την πνίγεις έξαλλη όπως όπως....κινήσεις μηχανικές....και αυτός ο ύπνος άλλοθι....πόσο να κρατήσει όμως....ξυπνάς....κι όλοι οι δαίμονες πάλι εκεί, όλα τα γιατί εκεί να μαστιγώνουν το μυαλό.... πριν καν καταφέρεις να σηκωθείς....
Νύχτωσε....νύχτωσε για τα καλά....να σηκωθείς....όχι ....προσπαθείς να μείνεις εκεί....σε ένα κενό....
μάταιο το ξέρεις ...θα σηκωθείς....και δεν έχεις ούτε ένα τσιγάρο....
Είναι μια όμορφη γλυκιά νύχτα του Νοέμβρη....είμαι καλά λες...πάντα το λες... ώρες ,ώρες το πιστεύεις....ξύπνησες... δεν έχεις τσιγάρα σκέφτεσαι...μια καλή δικαιολογία....να περπατήσεις μιάμιση ώρα τη νύχτα....
Δρόμοι άδειοι...δε συναντάς ψυχή....δεν φοβάσαι....πάντα περπατούσες τις νύχτες...έχει μαγεία η νύχτα το φθινόπωρο.....περπατάς ...παίρνεις βαθιές ανάσες να γεμίσεις αέρα....χαλαρώνεις....κάτι πάλι θυμάσαι...τα μάτια σου υγραίνονται....το μαζεύεις όπως όπως....ντρέπεσαι....σηκώνεις το βλέμμα  ψηλά...έτσι να δεις τα αστέρια για λίγο....και στην Αθήνα κάπου κάπου βλέπεις τα αστέρια...κι απόψε η νύχτα σου έκανε τη χάρη....τα βλέπεις...εισπνέεις αέρα....το περίπτερο της Μεσογείων το βλέπεις πια....
Δύο Stuyvesant θαλασσί λες...χαμογελάς...δε θες να δει ο μοναδικός που συνάντησες αυτή τη νύχτα τους δαίμονές σου....
Και παίρνεις το δρόμο να γυρίσεις...αλλά είναι τόσο γλυκιά η νύχτα....αλλάζεις δρόμο...κάνεις κύκλους....ξεχάστηκες πια....δε σκέφτεσαι τίποτα...και περπατάς...ούτε που κατάλαβες....η ώρα είναι δυόμιση....ξέχασες ότι επειγόσουν για τσιγάρο όταν ξεκίνησες....χαμογελάς...με τις εμμονές και τις εξαρτήσεις σου....παίρνεις αποφάσεις που ξέρεις πως δεν θα κρατήσεις....δεν πειράζει ήταν ωραία που περπάτησες στη νύχτα....μαλάκωσε το αγρίμι μέσα σου...γαλήνεψες ....χαμογελάς...ώρα να τελειώνεις με τους κύκλους....
Γύρισες...δε θες να μείνεις μέσα....στο μπαλκόνι είναι καλύτερα...βλέπεις τα αστέρια...χαμογελάς ...περήφανη για σένα...εσύ αγγίζεις τους δαίμονές σου τους κοιτάς στα ίσια...δεν τους φοβάσαι...δεν κουτσοβολεύτηκες ποτέ ...χαμογελάς αυτάρεσκα πια...κοιτώντας ψηλά...αυτή τη γλυκιά όμορφη νύχτα του Νοέμβρη στην Αθήνα...Κι ανάβεις εκείνο το τσιγάρο....
Σε λίγο ξημερώνει....
Α.Τ