Κοιτώντας το Χριστουγεννιάτικο δέντρο...

Κοιτώντας απόψε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο...
Νιώστε ευγνωμοσύνη που είστε υγιείς,πολλοί βρίσκονται στα νοσοκομεία σήμερα,πολλοί θρηνούν απώλειες αγαπημένων...
Νιώστε ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που είναι πλάι σας και σας αγαπούν, πολλοί είναι μόνοι..
Νιώστε ευγνωμοσύνη για τα μικρά πράγματα ,για το γεμάτο τραπέζι σας, πολλοί θα κοιμούνται στους δρόμους σήμερα...
Νιώστε ευγνωμοσύνη ,ατενίστε τον ουρανό και πείτε ένα ευχαριστώ στο Θεό για όσα σας έδωσε...
Νιώστε ευγνωμοσύνη και πιστέψτε πως ότι λείπει σύντομα θα έρθει...
Νιώστε ευγνωμοσύνη και προσευχηθείτε για τους συνανθρώπους σας γνωστούς και άγνωστους να αποκτήσουν όλα όσα εσείς έχετε και όλα όσα εσείς επιθυμείτε...
Νιώστε ευγνωμοσύνη και αγαπήστε..Ίσως έτσι υπάρχει μια ελπίδα για έναν πιο όμορφο κόσμο..

Καλά Χριστούγεννα
A.T

Θά ῾θελα να φωνάξω τ᾿ όνομά σου, αγάπη...

Θα ῾θελα να φωνάξω τ᾿ όνομά σου, αγάπη, μ᾿ όλη μου τή δύναμη.
Να τ᾿ ακούσουν οι χτίστες απ᾿ τις σκαλωσιὲς και να φιλιούνται μὲ τον ήλιο
νὰ το μάθουν στα καράβια οι θερμαστὲς καὶ ν᾿ ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα
να τ᾿ ακούσει η άνοιξη και να ῾ρχεται πιο γρήγορα
να το μάθουν τα παιδιὰ για να μην φοβούνται το σκοτάδι,
να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές, τα τρυγόνια πάνω στους φράχτες
να τ᾿ ακούσουν οι πρωτεύουσες του κόσμου και να το ξαναπούνε μ όλες τὶς καμπάνες τους
να το κουβεντιάζουνε τα βράδια οι πλύστρες χαϊδεύοντας τα πρησμένα χέρια τους. Να το φωνάξω τόσο δυνατὰ
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο
καμιὰ ελπίδα πια να μην πεθάνει.Να τ᾿ ακούσει ο χρόνος και να μην σ᾿ αγγίξει, αγάπη μου, ποτέ.

 Αυτὸ το αστέρι ειναι για όλους μας 
Τάσος Λειβαδίτης

"Ο τέλειος κόσμος...οι τέλειες ζωές.."

...Θεέ των χαμένων ψυχών, συ ο χαμένος μέσα στους θεούς τους άλλους, άκουσέ με.
Ευγενικό Πεπρωμένο που εποπτεύεις μας, τα τρελά περιπλανώμενα πνεύματα, άκουσέ με:
Κατοικώ στο επίκεντρο μιας τέλειας ράτσας, εγώ ο υπερατελής.
Εγώ, ένα χάος ανθρώπινο, ένα νεφέλωμα από συγχυσμένα στοιχεία, κινιέμαι ανάμεσα σ' εντελείς κόσμους -λαούς με τέλειους νόμους κι απαρασάλευτη τάξη. Που έχουν σκέψεις ταξινομημένες, που έχουν όνειρα διευθετημένα και που τα οράματά τους είναι καταγραμμένα και αρχειοθετημένα.
Οι αρετές τους, ω Θεέ, πέρασαν από την μεζούρα κι από την ζυγαριά.
Τα κρίματά τους -κι ακόμα τα απροσμέτρητα όσα ξέφυγαν στην αχλύ του λυκόφωτος που δεν υπάρχει αρετή ή αμαρτία- κι αυτά καλά λογαριασμένα είναι και καταχωρισμένα.
Εδώ, μέρες και νύχτες διανέμονται σε εποχές συμπεριφοράς και κυβερνιούνται από κανόνες άσφαλτης ακρίβειας.

..Να φας, να πιεις, να κοιμηθείς, να σκέπεις τη γύμνια σου, και τέλος να «κουράζεσαι εν πρέποντι χρόνω».

Να δουλεύεις, να παίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις και τέλος να πλαγιάζεις, στου ρολογιού τον «ενδεδειγμένον κτύπον».
Να σκέφτεσαι «έτσι», να αισθάνεσαι «τόσο», και τέλος να παύουν σκέψεις και αισθήματα, μόλις κάποιο καθορισμένο αστέρι ανατείλει στον «μεμακρυσμένο» ορίζοντά σου.
Να ληστεύεις, έναν γείτονα, με ένα χαμόγελο.
Να επιδαψιλεύεις δώρα με περίκομψες χειρονομίες.
Να καταστρέφεις μία ψυχή με μία λέξη.
Να καρβουνιάζεις ένα σώμα με μία ανάσα.
Και τέλος, να «νίπτεις τας χείρας σου».
Τελείωσε το έργο σου κι αυτής της μέρας.
Να ερωτεύεσαι σύμφωνα με την «κατεστημένη» τάξη, να διδάσκεις τον καλύτερο εαυτό σου με «προδιαγεγραμμένο» τρόπο, να λατρεύεις τους θεούς «ευαρμόστως», να μηχανορραφείς με τους δαιμόνους «τεχνηέντως», και τέλος να λησμονάς τα πάντα -σάμπως να σου 'χει πεθάνει η μνήμη.
Να στοχάζεσαι υστερόβουλα, να προμελετάς λελογισμένα, να ευτυχείς αβρά κι αριστοκρατικώς να υποφέρεις· και τέλος να τρυγάς την κούπα «μέχρις ρανίδος» για να μπορείς να την ξαναγεμίσεις.
Αύριο πάλι.
Όλα αυτά, ω Θεέ, που έχουν προβλεπτικά συλληφθεί, που έχουν αποφασιστικά γεννηθεί, που έχουν ακριβόλογα γαλουχηθεί, που έχουν με κανόνες κυβερνηθεί, λογοκρατικά κατευθυνθεί, και που έχουν: σφαχτεί και  θαφτεί σύμφωνα με προκαθορισμένη μέθοδο. Κι ακόμα κι οι σιωπηλοί τους τάφοι, που κείτονται μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, είναι μαρκαρισμένοι κι αριθμημένοι.
Ένας τέλειος κόσμος, είναι. Ένας κόσμος ολοκληρωμένης τελειότητας, ένας κόσμος υπέρτατης θαυματουργίας, τ' ωριμότερο φρούτο στου Θεού τον κήπο, η μεγαλοφυέστερη βούληση του σύμπαντος.
Μα γιατί πρέπει να βρίσκομαι κι εγώ εδώ, ω Θεέ, εγώ ένας άγουρος σπόρος απ' ανεκπλήρωτο πάθος, μια τρελοκαταιγίδα που δεν ψάχνει για ανατολή μηδέ για δύση, ένα αποπλανημένο θραύσμα από έναν, που εκρήχτηκε, πλανήτη;
Γιατί βρίσκομαι εδώ, ω Θεέ των χαμένων ψυχών, συ που σαι χαμένος μέσα στους θεούς τους άλλους;

Χαλίλ Γκιμπράν "Ο τέλειος κόσμος"

Υπέροχες τυροκροκέτες...γρήγορα και εύκολα..

Τυροκροκέτες

Υλικά
3 ασπράδια αυγού
150 γρ ενταμ,
150 γρ γραβιέρα
100 γρ γκούντα
1 φλ corn flower
λίγο αλάτι και πιπέρι





Διαδικασία
Χτυπάμε τα ασπράδια με το αλάτι και το πιπέρι σε σφιχτή μαρέγκα. Στη συνέχεια προσθέτουμε τα τυριά και το corn flower και αφού ανακατέψουμε αφήνουμε το μείγμα για μία ώρα στο ψυγείο.

 Αφού περάσει η μία ώρα πλάθουμε τα μπαλάκια σε ό,τι μέγεθος θέλουμε και τηγανίζουμε  σε μέτρια φωτιά.

Καλή επιτυχία